De combinatie ‘steeds’ en de vergrotende trap is meestal klinklare onzin
Het Sociaal Planbureau Groningen mailt me:
Geacht panellid,
‘De Nederlandse samenleving verandert in steeds rapper tempo.’
Het is een klassieke opening. Soms vergrijst de samenleving in steeds sneller tempo, soms stijgen de kosten van de zorg aldoor sneller, soms daalt de cohesie steeds sterker, en gisteren gebeurde het dus allemaal tegelijkertijd.
Is er nou nooit een schrijver die echt even nadenkt over wat hij of zij schrijft?
Ooit schreef ik beleidsnota’s voor de kost. En brochures waarin we opleidingen aanprezen. Dergelijke teksten begon ik dan ook zo. Ik ging ervan uit dat je de mensen niet boem hupsakee in het diepe kunt gooien. Datgene wat je wilt bepleiten moet zijn relevantie ontlenen aan het onontkoombare van de ontwikkeling die jouw oplossing nodig maakt.
Wat doe je dan? Je dikt het aan. Een stortvloed wordt een overstroming wordt een tsunami.
‘Nederland vergrijst’ wordt ‘Nederland vergrijst snel’ wordt ‘Nederland vergrijst steeds sneller’.
Lieve schrijvers onder ons: de combinatie ‘steeds’ en de vergrotende trap is meestal klinklare onzin. Zo’n uitspraak – ik weet het – vraagt om weerlegging. Ik houd me aanbevolen.
